Երբ չկային բարձրահարկ շենքեր,
Երկինքը շա՜տ էր, շա՜տ էր մեծ,
Եվ աստղերը, պայծառ աստղերը
Ներկայացում էին սարքում ամեն գիշեր:
Երբ մեծացա, շենքերը բարձրացան,
Երկինքը մոտեցավ տխուր շենքերին,
Երկինքը խլեցին բարձրահարկ շենքերը,
Աստղերը մեզանից հեռացա՜ն, հեռացա՜ն:
Մարդիկ հանկարծ դարձան տխուր ու անժպիտ,
Մարդիկ հանկարծ դարձան հոգնած ու մտահոգ:
Կապույտ երկինք, կանաչ արև,
Բակում կային անթիվ ճերմակ աղավնիներ,
Թռչում էին նրանք կապույտ երկինքն ի վեր
Եվ իրենց հետ բերում ուրիշ աղավնիներ:
Մի օր հանկարծ շենքերը բարձրացան,
Աղավնիները մի օր ետ չդարձան,
Մի օր հանկարծ շենքերը բարձրացան,
Եվ մարդիկ հանկարծ փոքրացան, փոքրացան:
Մարդիկ հանկարծ դարձան տխուր ու անժպիտ,
Մարդիկ հանկարծ դարձան հոգնած ու մտահոգ: